Ik wilde mijn windnomade niet beschilderen alsof het de drager van een schilderij zou zijn, maar ik wilde het paneel benaderen als een wezen dat bezield moet worden. Dus begon ik met het schilderen van bloedrode aders en de vorm van een kloppend hart, zodat de zeewind ingeademd kan worden en de nomade zijn reis kan beginnen. Stromend als waterkreken in het wad, of zwevend langs de windveren in de blauwe lucht. De bovenkant van de nomade is de dagkant, de zonnekant, helder als bij een Mondriaan; de onderkant de grijsblauwe nachtkant. Bovendien kan de windnomade rusten in een beschermende cocon.

Maker:
Sylvia Thijssen
http://www.sylviathijssen.nl